از مولا علی (ع) گفتن، نوشتن، یاد کردن از سخن نو و با طراوت همیشه است . امام علی (ع) تجلی قرآن است . همان گونه که فرسودگی در قرآن راه ندارد . گفتار از امام علی (ع) نیز کهنه شدنی نیست . او امام همیشه قرون و اعصار است و روشش الهام بخش ما در تمامی ادوار .
سخن ما با شما مخاطبان عزیز مجله پاسدار اسلام پیرامون سیره و روش امام علی (ع) بود . در شماره قبل به مناسبت یکصدمین سال تولد حضرت امام خمینی (ره) ویژه مقاله ای پیرامون امام و جوانان تقدیم کردیم و اینک به دنبال مقالات گذشته باز هم از مولا و دشمنانش، از روشها و برنامه های دشمنان و نحوه مقابله حضرت با آن سخن می گوییم . صمیمانه می گوییم که گاه به ذهنم چنین خطور می کند که شاید دنباله دار شدن یک موضوع سبب ملالت خاطر شما همراهان عزیز مجله گردد . ولی بلافاصله تمام وجودم، نهیبم می زند که امام علی (ع) و مباحث مربوط به حضرت همیشه نو و باطراوت است و هر فصلی از زندگانی مولا خود بهاری است . با این بینش، گرچه سالها هم از مولا بگوییم مثل زندگی جاوید بهشتیان در بهشت است که ملالت و خستگی را در آن راهی نیست .
شیوه های مخالفت
در شماره های قبل از مخالفان حکومت مولا علی (ع) گفتیم و به این نتیجه رسیدیم که در جبهه های مخالفان حضرت، جز حاکمیت دنیا و هوس پرستی، حاکمیت قدرت و حکمرانی و ریاست چیز دیگری نبود . اینک در این مقاله سخن این است که این تشنه گان قدرت با چه شیوه ای عمل می کنند که برای خود عده و عده جمع می کنند و عده ای هوادارشان می شوند؟
به جد باید این سؤال بررسی شود که از چه اهرم هایی بهره می برند که عده ای را آن چنان مجذوب خود می سازند که تا مرز جان از آنان حمایت می کنند؟
این سؤال سؤال امروز نیز هست . زیرا مگر نه این است که حق جاذبه فطری دارد؟ پس چرا و چگونه این سران نفاق با چنین گرایش فطری به مخالفت برمی خیزند؟ در جبهه باطل آن چه که می توان به آن قسم یاد کرد آن است که سران باطل به چیزی جز قدرت و ریاست نمی اندیشند و تنها چیزی که برای آنها مطرح نیست حق و عدالت و انسانیت است . اما هرگز نمی توان این قسم را در مورد همه هواداران داشت بله ممکن است برخی از هواداران، زندگی خود را در همراهی با سران باطل ببینند و در رکاب شان قرار گیرند ولی این قضاوت نمی تواند فراگیر باشد وهمه هواداران را شامل گردد .
بی تردید هستند کسانی که اغواء شده اند، فکرشان شستشو داده شده است . و ظرف اندیشه آنها از تحلیل های باطل پر شده و چه بسا با انگیزه طرفداری از حق در جبهه باطل قرار گرفته اند؟ !
نباید این قشر از هواداران باطل را دست کم گرفت و باید دید اهل باطل با چه شگردهایی هواداران را این گونه دور خود جمع می کنند .
تحلیل درست این مساله سبب شناخته شدن دردها می شود که در پی آن درمان نیز آسان می گردد .
سخن این است که پیمان شکنان «ناکثین » که در مقالات قبل از ویژگی های سران آنها و انگیزه مخالفتشان گفتیم چگونه هواداران را به خود جلب کردند و به مخالفت با امام علی (ع) برخاستند؟
امام علی (ع) در نهج البلاغه برخی از روشهای آنان را چنین بیان می کند:
1 - طرح شعارهای عام پسند
اولین و مهم ترین روش مخالفان، طرح شعارهای عامه پسند است . از این راه جو را قبضه کرده و با خود همراه می کنند . این شعارها و سوژه ها در هر زمانی می توانند شکلی داشته باشند . در زمان حکومت مولا علی (ع) سوژه «پیراهن عثمان » برای مخالفان مولا (ع) انتخاب مناسبی بود .
عجیب این است که کسانی که خود در راس مخالفان حکومت عثمان بودند حتی شادی خود را از قتل عثمان پنهان نکردند، پیراهن خونین عثمان را علم کردند و به مخالفت با مولا علی (ع) برخاستند .
ابن ابی الحدید می گوید: طلحه سخت ترین تحریک کنندگان علیه عثمان بود و بعد از او زبیر در این قسمت از همه بیشتر پافشاری می کرد . (1)
بلاذری از ابی مخنف و دیگران نقل کرده است که وقتی مردم عثمان را محاصره کردند طلحه برای آن که حلقه محاصره تنگ تر شده و عثمان کشته شود از ارسال آب و نان برای عثمان جلوگیری می کرد تا آنجا که امام علی (ع) از این ماجرا به خشم برآمد و برای عثمان آب فرستاد .
و عجیب تر از همه برخورد عایشه با مساله قتل عثمان است . از مسلمات تاریخ است که عایشه یکی از مخالفان سرسخت حکومت عثمان بود . او در اواخر دوران خلافت عثمان پرچم مخالفت برافراشت . تمام تلاش خود را به کار برد تا با استفاده از بدبینی که مردم نسبت به روش عثمان داشتند مردم را به شورش علیه او وادارد و با همین انگیزه از مدینه به مکه رفت و آنجا رحل اقامت افکند .
او وقتی خبر کشته شدن عثمان را شنید با ابتهاج و شادی فراوان از آن یاد کرد و گفت:
«عثمان از رحمت خدا به دور باد! او در اثر اعمال زشتش بدین سرنوشت شوم دچار گردید زیرا خداوند بر کسی ستم نمی کند! !» (2)
و بعد از قتل عثمان بدترین اهانتها را به عثمان کرد و می گفت:
«آن مرد یهودی! عثمان آن خرفت و احمق و . . .» اما وقتی مطلع شد که بعد از هشت روز مردم امام علی (ع) را به خلافت برگزیدند بلافاصله 180 درجه تغییر موضع داد و گفت:
«به خدا سوگند عثمان بی گناه و مظلوم کشته شده است من باید به خونخواهی وی قیام کنم » .
«عبید» که اوضاع مدینه را برای عایشه تعریف می کرد وقتی این تغییر موضع فاحش را دید گفت:
«عایشه! من از این درشگفتم که تو دیروز به کفر عثمان فتوا و به قتل وی فرمان می دادی و او را نعثل و پیرمرد یهودی می نامیدی؟ چه زود گفتار خود را پس گرفتی که امروز عثمان را مظلوم و بی گناه معرفی می کنی؟ !» (3)
عایشه در پاسخ گفت:
«آری عثمان چنین بود ولی او خود توبه نمود و این مردم بدون این که بر توبه وی اعتناء کنند او را مظلوم و بی گناه کشتند . گذشته از این شما را با گفتار دیروزی چه کار آنچه را که امروزه می گوییم بپذیرید! که از گفتار دیروزیم بهتر است! !» (4)
آری اینان که خود در خط مقدم مخالفان عثمان بودند در زمان حکومت حضرت، پیراهن عثمان را علم کردند و امام علی (ع) چه زیبا تحلیل می کند:
«. . . والله ما استعجل متجردا للطلب بدم عثمان الا خوفا من ان یطالب بدمه لانه مظنته و لم یکن فی القوم احرص علیه منه، فاراد ان یغالط بما اجلب فیه . . . ; (5) به خدا سوگند او (طلحه) برای خونخواهی عثمان با عجله دست به کار نشد جز این که می ترسید خون عثمان از خود او مطالبه شود زیرا او متهم به قتل عثمان است و در میان مردم از او حریص تر بر کشتن عثمان یافت نمی شود . . .»
و در سخنی دیگر فرمود:
«. . . و انهم لیطلبون حقا هم ترکوه و دماءهم سفکوه . . . ; (6) و اینان در طلب حقی هستند که خود آن را ترک کرده اند و خواهان خونی که خود آن را ریخته اند .»
آری «پیراهن عثمان » تنها یک سمبل برای «سوژه » است سوژه ای عامه پسند برای صید مردم!
و اگر امروز یک نگاه - هر چند سطحی - به «سوژه ها» و «شعارهای » مخالفان نظام اسلامی بیافکنید به دهها از این سنخ ست خواهید یافت .
نویسنده مسیحی: بعد از امام علي(ع) كسي را سزاوار نويسندگي نديدم به همين دليل جز ايشان در مورد كسي ننوشتم