شهادت حضرت علی علیه السلام

محبت اهلِ بیت

رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت با امیرالمؤمنین علیه السلام که: یا علی! خداوندِ عالمیان عرضه کرد محبّت ما اهل بیت را بر آسمان ها و زمین، پس اوّل چیزی که قبول کرد و اجابت نمود، آسمان هفتم بود؛ پس خداوندِ عالمیان آن را مزیّن ساخت به عرش و کرسی؛ بعد از آن آسمان چهارم قبول کرد؛ پس مزیّن ساخت آن را به بیت المعمور؛ پس آسمان اول قبول کرد، پس مزیّن ساخت آن را به ستارگان. بعد از آن، زمین حجاز اجابت نمود؛ حق تعالی آن را مُشَرّف ساخت به خانه با حرمت و عزّت یعنی کعبه معظّمه؛ بعد از آن زمین شام قبول کرد؛ پس او را زینت داد به بیت المُقدّس؛ بعد از آنْ زمین مدینه مشرّفه قبول کرد؛ پس آنْ را شرف و منزلت کرامت کرد به قبر من؛ بعد از آنْ زمین کوفه قبول کرد؛ و حق سبحانه و تعالی آن را مشرف ساخت به قبر تو یا علی!

* * *

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: یا رسول اللّه ! من در کوفه عراق مدفون خواهم شد؟ حضرت فرمودند که: بلی، یا علی! شهید خواهی شد و مدفون خواهی شد در صحرای پشت کوفه و تو را خواهد کشت بدبخت ترینِ این امّت.

خبر داد مرا امام جعفر صادق علیه السلام که چون هنگام این شد که طایر روح مقدّس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به ریاض قدس پرواز کند، به حضرت امام حسن و امام حسین ـ صلوات اللّه علیهما ـ فرمودند که: چون من به دارِ وصال ارتحال نمایم مرا غسل نمائید و کفن کنید و مرا در تابوت گذاشته، بردارید عقب تابوت را که پیش تابوت را ملائکه برخواهند داشت.

پس آن حضرت فرمود که: چون مرا خواهید بردْ به قبری خواهید رسید آمادهْ لَحَد ساخته و خشت در آن چیده. پس مرا در لحد گذارید و خشت بر من بچینید و چون خشت ها را گذارید، یک خشت از بالای سرمن بردارید و گوش بدهید به هاتفی که ندا خواهد کرد.

پس چون حَسَنَین به اوامر آن حضرت عمل نموده، آن حضرت را دفن نمودند و خشت بر لحد چیدند، یک خشت از جانب سر برداشتند؛ در قبر چیزی ندیدند و قبر را خالی یافتند. در آن حالت هاتفی آواز داد که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بنده صالح و نیکوکردارِ خداوندِ عالمیان بود. حق تعالی او را به پیغمبر خود ملحق ساخت.

* * *

روایت کرده است به اسناد خود از ام کلثوم، دختر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که او گفت که: آخر سخنی که پدرم به برادرانم، حضرت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام گفت این بود که: ای فرزندان! چون من از دنیا رحلت نمایم، مرا غسل دهید و جسد مرا خشک کنید از بُردِ یَمَنی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و فاطمه علیهاالسلام را از آن خشک کردید و مرا در تابوت گذاشته بر من بپوشانید؛ پس نظر کنید هرگاه جلو تابوت بلند شود، عقب آن را بردارید.

ام کلثوم گوید که: بیرون آمدم که تشییع جنازه پدر خود کنم. چون به نجف اشرف رسیدیم، طرف سرِ تابوتْ میل به زمین کرد، پس عقب تابوت را بر زمین گذاشتند. پس حضرت امام حسن علیه السلام کلنگی گرفتند و به ضرب اوّل که زدند شکافته شد قبر کنده ای و در آن جا تخته ای بود و بر آن نوشته بود دو سطر که مضمونش این بود: بسم اللّه الرّحمن الرّحیم؛ این قبریست که کنده است و مقرر ساخته است نوحِ پیغمبر از جهت علی وصی محمّد صلی الله علیه و آله پیش از طوفان به هفتصد سال.

ام کلثوم گوید که چون قبر را درست کردند شکافته شد و ندانستیم که آن حضرت زمین را شکافت و بیرون رفتند یا آن حضرت را به آسمان بردند. آن گاه شنیدیم که هاتفی ما را تعزیه داد و گفت: خدا شما را صبر نیکو کرامت فرماید در مصیبت سیّد و بزرگ شما و حجّت خداوند عالمیان بر خلایق.

* * *

و گویند که چون بدبخت ترینِ پیشینیان و پَسینیان، ابن ملجم ـ علیه اللّعنه ـ حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را ضربت زد؛ حضرت امام حسن علیه السلام از پدر عالی مقام پرسید که ابن ملجم را بکشم؟

حضرت فرمودند: نه، او را حبس کن و بعد از فوت من او را بکش. چون رحلت نمایم مرا دفن کنید در پشت کوفه در قبر دو برادرم حضرت هود و حضرت صالح.

امام محمد باقر علیه السلام فرمود که: پدرم علی بن الحسین علیه السلام بعد از واقعه کربلا، خیمه ای در صحرا زدند و چند سال در آن جا اقامت گزیدند و از کثرت حزن و اندوه و وفور دشمنان و معاندان به میان مردمان نمی آمدند و از اختلاط ایشان نفرت می نمودند و از آن صحرا به طرف عراق تشریف می بردند به زیارت پدر و جدّ بزرگوار خود و کسی بر این مطلّع نمی شد.

پس روزی پدرم متوجه زیارت شد و من با آن حضرت بودم و هیچ کس همراه نبود به غیر از دو شتری که سوار بودیم. پس چون آن حضرت به نجف رسیدند در موضعی ایستادند و آنقدر گریستند که محاسن مبارک آن حضرت به آب دیده ایشان تر شد و فرمودند که: اَلسّلامُ عَلیکَ یا اَمِیرَالْمُؤْمنینَ وَ رَحمَةُ اللّه ِ و برکاتُهُ السَّلامُ عَلیکَ یا اَمِینَ اللّه ِ فِی اَرضِهِ و... .

و ایضاً پدرم روایت کرده از عَبْدالرّحیم که گفت: سؤال کردم از حضرت امام محمّد باقر علیه السلام درباره قبر مقدّس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام . فرمود: آن حضرت در قبر نوحْ مدفون شد. پرسیدم: کدام نوح؟ فرمود: نوحِ پیغمبر علیه السلام . پرسیدم: چرا چنین کردند؟ فرمود: آن حضرتْ معصوم و راست گفتار و درست کردار بود، حق، سبحانه و تعالی، آرامگاه او را در آرامگاه شبیه او مقدر ساخت. ای عبدالرّحیم! به درستی که رسول خدا خبر داد به وقت وفاتِ آن حضرت و موضع دفن آن حضرت، پس حق سبحانه و تعالی حنوط از نزد خود از جهتِ او فرستاد با حنوط برادرش رسول خدا صلی الله علیه و آله ، و خبر داد که ملائکه قبر آن حضرت را خواهند کند.

باغ بهشتی

منقول است از امام جعفر صادق علیه السلام که آن حضرت فرمود: کوفه باغی است از باغستان های بهشت؛ در آن واقع است قبر نوح و ابراهیم و قبر سیصد و هفتاد پیغمبر و ششصد وصی از اوصیای پیغمبران و در آن واقع است قبر سیّد اوصیا حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام .

و باز منقول است که آن حضرت علیه السلام فرمود که: چهار بقعه در ایّام توفان نوح به خداوند عالمیان استغاثه کردند که توفان بر طرف شود یا ضررش به ایشان نرسد: یکی بیت المعمور و خداوند عالمیان آن را به آسمان برد و نجف اشرف و کربلای معلّی و طوس، یعنی محلّ قبر امام رضا علیه السلام .

زیارت امیرالمؤمنین

ابوشعیب خراسانی گفت: عرض کردم به خدمت حضرت امام رضا علیه السلام که زیارت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام افضل است یا زیارت حضرت امام حسین علیه السلام فرمودند که: حضرت امام حسین علیه السلام مغموم و مهموم در راه خدا شهید شد؛ بر خداوند عالمیان واجب و لازم است که هیچ غمگینی به زیارت قبر آن حضرت نرود، مگر این که حق تعالی غم او را زایل گرداند و او را خوشحال برگرداند، ولیکن زیادتی ثواب زیارت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بر زیارت امام حسین علیه السلام مثل زیادتی فضیلت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است بر امام حسین علیه السلام . بعد از آن از من پرسیدند که: در کجا می باشی؟ گفتم در کوفه. فرمودند: مسجد کوفه خانه حضرت نوح است.

اگر کسی صد مرتبه داخل آن مسجد شود، صد مرتبه آمرزش از برای او نوشته می شود به دعای حضرت نوح علیه السلام ؛ چنانچه حق تعالی می فرماید که حضرت نوح گفت که: پروردگارا! بیامرز مرا و پدر و مادرِ مرا.